Układanie płytek. Jak mocować je na balkonach i tarasach

Balkony i tarasy to elementy konstrukcyjne szczególnie narażone na działanie wody oraz niekorzystnych czynników atmosferycznych w postaci promieni UV i dużych różnic temperatury w ciągu roku. Dlatego produkty stosowane do hydroizolacji tych części budynku muszą spełniać rygorystyczne kryteria związane zarówno z wodoodpornością, jak też wytrzymałością na niekorzystne działanie promieni słonecznych oraz skutkami cykli zamrażania i rozmrażania.

Podstawowym celem, który powinien mieć na uwadze wykonawca jest właściwe odprowadzenie wody z płyty balkonowej czy tarasu. Jeżeli zaniedbamy, czy pominiemy jakąkolwiek warstwę konstrukcji tarasu czy balkonu bardzo szybko będzie on wymagał naprawy. Odprowadzenie wody z powierzchni konstrukcji można wykonać w dwojaki sposób: powierzchniowy i drenażowy.

Pierwszy rodzaj polega na wykonaniu wodoszczelnej warstwy wierzchniej, po której spłynie woda (warstwa ochronna jest wykonywana z folii w płynie/mikrozapraw w połączeniu z płytkami ceramicznymi). Ten sposób najczęściej jest stosowany na balkonach. Na tarasach czasami stosuje się wariant drenażowy, który polega na tym, że warstwa wykończeniowa (np. z płytek ceramicznych) jest ułożona na kleju, ale bez izolacji podpłytkowej, a pod nią znajduje się warstwa drenażowa (np. jastrych wodoprzepuszczalny wykonany na grubym kruszywie), która ma na celu odprowadzenie wody poza konstrukcję tarasu.

Produkty do hydroizolacji podłytkowej

Wyroby uszczelniające występują najczęściej w dwóch postaciach: folii w płynie oraz szlamu. Pierwsza grupa to produkty gotowe, przeznaczone do bezpośredniego użycia, po uprzednim, dokładnym wymieszaniu. Druga grupa to zaprawy, jedno- lub dwuskładnikowe, które należy połączyć w ściśle określonych proporcjach z wodą lub drugim płynnym składnikiem.

Oba rodzaje materiału charakteryzuje to, że prawidłowo zastosowane tworzą szczelną, bezspoinową powłokę. Dodatkowo są elastyczne więc kompensują ruchy wynikające z rozszerzalności termicznej poszczególnych warstw tarasu czy balkonu.

Warto zaznaczyć, że tylko niektóre folie w płynie spełniają normy mrozoodporności i kluczem doboru określonego produktu powinny być zalecenia producenta oraz atesty, którymi się on legitymuje. Wykonawca czy inwestor przed zastosowaniem folii bezwzględnie powinien zapoznać się z kartą techniczną wyrobu.

Prawidłowa aplikacja

Przed przystąpieniem do naniesienia właściwej warstwy hydroizolacji niezbędne jest odpowiednie wykonanie wcześniejszych warstw tarasu czy balkonu. Nieodzowne jest również sprawdzenie stanu podłoża i jego ewentualne naprawy. Podłoże powinno być nośne, równe, suche, oczyszczone z powłok antyadhezyjnych, takich jak: kurz, tłuszcz, pyły i bitumy oraz wolne od agresji biologicznej i chemicznej. Podłoża o słabej przyczepności zawsze trzeba usunąć. Nierówności i ubytki muszą zostać wyrównane zaprawą naprawczą.

Jedną z prac przygotowawczych będzie też zagruntowanie podłoża. Dopiero po wykonaniu tych czynności przystępuję się do naniesienia warstwy hydroizolacyjnej. Niezależnie od wybranego produktu zawsze nanosi się go dwiema warstwami w odstępie ok. 4-8 godzin, korzystając z pędzla, pacy, szczotki lub urządzeń natryskowych (tu bezwzględnie kierujemy się wskazówkami zawartymi w karcie technicznej określonego produktu).

Groźne pułapki

Jedną z głównych zasad nanoszenia hydroizolacji jest przestrzeganie reżimu dotyczącego warunków atmosferycznych. Hydroizolacji nie można nanosić podczas deszczu i silnego nasłonecznienia, później zaś należy chronić ją przed czynnikami atmosferycznymi przez około dobę. Zalecane jest przeprowadzanie prac, gdy temperatura powietrza nie spada powyżej 5°C i nie wzrasta ponad 25°C (czasem dopuszcza się 30°C). Wyklucza się natomiast nanoszenie izolacji wodoszczelnej podczas deszczu i dużego nasłonecznienia.

W zależności od rodzaju materiału można go nanosić jedynie na suche podłoże lub także na jeszcze wilgotne. Żeby masa wyschła i zaczęła spełniać swoją funkcję jako hydroizolacja, trzeba ją chronić przed silnym słońcem i deszczem przez 12-24 godziny (w zależności od zaleceń producenta) od momentu naniesienia ostatniej warstwy. Nieodzownym elementem jest zastosowanie uzupełniających materiałów systemowych, np. taśm izolacyjnych.

W przypadku stosowania folii w płynie część producentów zaleca, aby w pierwszą, niezwiązaną warstwę folii (w celu wzmocnienia) wtopić tkaninę z włókna szklanego o gramaturze 145 g (zakładka siatki powinna wynosić min. 5 cm). Bardzo ważne, aby chronić naniesioną warstwę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Dodatkowo zarówno folie w płynie, jak też zaprawy wymagają precyzyjnego przestrzegania grubości aplikowanej warstwy.

Aby materiał spełniał swoje własności wodoszczelne pojedyncza warstwa folii w płynie nie powinna być grubsza niż 1-1,5 mm, lub 2-5 mm w przypadku „szlamów”. Pierwszą warstwę należy zawsze nakładać za pomocą pędzla. Druga warstwę aplikujemy po okresie zaleconym przez producenta. Warstwy należy nanosić krzyżowo. Na połączeniu ściany z posadzką, na krawędziach i w miejscach dylatacji izolację należy wzmocnić taśmą uszczelniającą. Nigdy nie można też warstwy hydroizolacji eksploatować jako warstwy wierzchniej. Do mocowania płytek ceramicznych najlepiej użyć zapraw klejowych o wysokiej elastyczności, pochodzących z systemu przeznaczonego na tarasy i balkony przez określonego producenta.