Wnętrza "podzielone" do granic możliwości, czyli życie w japońskiej iluzji

Stolica Japonii, Tokyo to specyficzne miejsce. Miasto „boryka” się z problemem przeludnienia, gdzie architekci poszukują kreatywny sposób jak wykorzystać każdy metr kwadratowy, czyniąc go funkcjonalnym i komfortowym w codziennym życiu.

Takim przykładem perfekcyjnego wykorzystania przestrzeni użytkowej i dostosowania jej do wielu użytkowników są wnętrza Domu Ana.

Jak większość typowych domów z Tokyo wyróżnia się niewielkimi, ale  za to wysokimi pomieszczeniami.  Czy architektowi udało się perfekcyjnie wykorzystać przestrzeni użytkową i dostosować jej do potrzeb wielu, różnych użytkowników?

Nietypowo podzielona przestrzeń

Właściciele domu Ana nie mogli pozwolić sobie na zakup nowej, większej rezydencji, więc zdecydowali się na całkowitą reorganizację wnętrz i wprowadzenie nowego podziału przestrzeni. Wszystko to z powodu powiększonej rodziny.  A do zaaranżowania były tylko 4 pokoje mieszkalne.

Architekt postanowił użyć aż 4 różnych kolorów, aby podkreślić różnicę pomiędzy poszczególnymi kondygnacjami pomieszczeń. W sumie w tym domu wykorzystano 7 różnych kolorów na ścianach i sufitach, aby wytyczyć granicę pomiędzy każdym pomieszczeniem.

Ponadto architekt podzielił przestrzeń w sposób nietypowy, wykorzystując takie figury geometryczne jak kwadrat, trójkąt, które wpisał w ściany, ale też sufit i podłogę. Nawet drzwi nie mają typowych kształtów. W jakim celu użył ten zabieg?

Dzięki niemu mamy wrażenie, że pomieszczenia są wizualnie większe niż w rzeczywistości. Architekt wykorzystał też charakterystyczne„wysokie” wnętrza. Dlatego też w małych pomieszczeniach kolor ścian przechodzi na sufit, tworząc w ten sposób iluzję, że stają się one objętościowo większe niż w rzeczywistości.

Wnętrza jak element układanki

Warto zauważyć, że w punkty przecięcia linii (na granicy przynajmniej 2 różnych kolorów) wpisane s wejścia i otwory drzwiowe, podłogowe i sufitowe. W ten sposób układają się one w jedne wzór scenerię, która zyskuje dodatkową „głębię”, sprawiając iluzoryczne wrażenie że pomieszczenie jest bardziej przestrzenne.

Każde pomieszczenie idealnie wpasowuje się w całość, niczym element układanki lub puzzel.  Daje to dodatkowe wrażenie porządku i ładu i układa się w jeden większy wzór.

Czy to ma w ogóle sens?

Nam Polakom życie w tak podzielonej przestrzeni wydaje się całkowicie absurdalne i praktycznie nie do zniesienia. Jednak pamiętajmy, że żyją tam Japończycy, którzy wyznają inne wartości i od urodzenia funkcjonują w innej kulturze i tym samym rzeczywistości.

Prawie każdy z nas widział zdjęcia Japończyków śpiących na stojąco w metrze. To jest właśnie przejaw tej kulturowej różnicy, że potrafią oni wykorzystać każde najmniej wygodne miejsce, czy czas, aby zaspokajać swoje potrzeby.

W poszukiwaniu perfekcji, Japończycy potrafią zauważyć mały element i wydobyć piękną z najbardziej brzydkiej, nieciekawej lokalizacji. I ta brzydota im nie przeszkadza ponieważ skupiają całą swoją uwagę na małym skrawku piękna.

I tak samo jest z przestrzenią  domu Ana. Trzeba dostrzec i wydobyć głębię i piękno z małych wnętrz tego domu, a kluczem do tego jest japońska kultura.

Zobacz też wnętrza willi, zainspirowaną domkiem na drzewie.