Taras - jak go zabezpieczyć przed wilgocią?

Tarasy i balkony to elementy konstrukcyjne szczególnie narażone na działanie wody oraz niekorzystnych czynników atmosferycznych w postaci promieni UV i dużych różnic temperatury w ciągu roku. Dlatego produkty stosowane do hydroizolacji tych części budynku muszą spełniać rygorystyczne kryteria związane zarówno z wodoodpornością, jak też wytrzymałością na niekorzystne działanie promieni słonecznych oraz skutkami cykli zamrażania i rozmrażania.

Podstawowym celem, który powinien mieć na uwadze wykonawca jest właściwe odprowadzenie wody z płyty balkonowej czy tarasu. Jeżeli zaniedbamy, czy pominiemy jakąkolwiek warstwę konstrukcji tarasu czy balkonu bardzo szybko będzie on wymagał naprawy.

 Fot. Jacek Ożóg

Odprowadzenie wody z powierzchni konstrukcji można wykonać w dwojaki sposób: powierzchniowy i drenażowy. Pierwszy rodzaj polega na wykonaniu wodoszczelnej warstwy wierzchniej, po której spłynie woda (warstwa ochronna jest wykonywana z folii w płynie/mikrozapraw w połączeniu z płytkami ceramicznymi). Ten sposób jest najczęściej stosowany na balkonach.

Na tarasach czasami stosuje się wariant drenażowy, który polega na tym, że warstwa wykończeniowa (np. z płytek ceramicznych) jest ułożona na kleju, ale bez izolacji podpłytkowej, a pod nią znajduje się warstwa drenażowa (np. jastrych wodoprzepuszczalny wykonany na grubym kruszywie), która ma na celu odprowadzenie wody poza konstrukcję tarasu.

Fot. Jacek Ożóg

Produkty do hydroizolacji podłytkowej
Wyroby uszczelniające występują najczęściej w dwóch postaciach: folii w płynie oraz szlamu. Pierwsza grupa to produkty gotowe, przeznaczone do bezpośredniego użycia, po uprzednim, dokładnym wymieszaniu. Druga grupa to zaprawy, jedno- lub dwuskładnikowe, które należy połączyć w ściśle określonych proporcjach z wodą lub drugim płynnym składnikiem.

Odpowiednimi produktami do izolacji tarasów i balkonów są mikrozaprawy uszczelniające 2-składnikowe. Jest to izolacja, do której mogą być bezpośrednio przyklejane okładziny ceramiczne. Na czyste matowo-wilgotne podłoże nanosi się cienką, kontaktową warstwę w celu zamknięcia porów w podłożu. Po naniesieniu należy odczekać ok. 3-4 godzin, aby warstwa wyschła. Następnie nakłada się właściwą warstwę tak, aby cała powłoka miała 2 mm grubości. Nanoszenie poszczególnych warstw może się odbywać za pomocą pędzla lub pac stalowych. Tak wykonana powłoka ma bardzo wysoką wodoszczelność (odporność na wodę pod ciśnieniem 0,7 MPa) a zarazem jest otwarta dyfuzyjnie (oddycha).

Oba rodzaje materiału charakteryzuje to, że prawidłowo zastosowane tworzą szczelną, bezspoinową powłokę. Dodatkowo są elastyczne więc kompensują ruchy wynikające z rozszerzalności termicznej poszczególnych warstw tarasu czy balkonu.

Warto zaznaczyć, że tylko niektóre folie w płynie spełniają normy mrozoodporności i kluczem doboru określonego produktu powinny być zalecenia producenta oraz atesty, którymi się on legitymuje. Wykonawca czy inwestor przed zastosowaniem folii bezwzględnie powinien zapoznać się z kartą techniczną wyrobu.

Prawidłowa aplikacja
Przed przystąpieniem do naniesienia właściwej warstwy hydroizolacji niezbędne jest odpowiednie wykonanie wcześniejszych warstw tarasu czy balkonu. Nieodzowne jest również sprawdzenie stanu podłoża i jego ewentualne naprawy. Podłoże powinno być nośne, równe, suche, oczyszczone z powłok antyadhezyjnych, takich jak: kurz, tłuszcz, pyły i bitumy oraz wolne od agresji biologicznej i chemicznej. Podłoża o słabej przyczepności zawsze trzeba usunąć. Nierówności i ubytki muszą zostać wyrównane zaprawą naprawczą. Jedną z prac przygotowawczych będzie też zagruntowanie podłoża.

Dopiero po wykonaniu tych czynności przystępuję się do naniesienia warstwy hydroizolacyjnej. Niezależnie od wybranego produktu zawsze nanosi się go dwiema warstwami w odstępie ok. 4-8 godzin, korzystając z pędzla, pacy, szczotki lub urządzeń natryskowych (tu bezwzględnie kierujemy się wskazówkami zawartymi w karcie technicznej określonego produktu).

Groźne pułapki
Jedną z głównych zasad nanoszenia hydroizolacji jest przestrzeganie reżimu dotyczącego warunków atmosferycznych. Hydroizolacji nie można nanosić podczas deszczu i silnego nasłonecznienia, później zaś należy chronić ją przed czynnikami atmosferycznymi przez około dobę.

Zalecane jest przeprowadzanie prac, gdy temperatura powietrza nie spada powyżej 5°C i nie wzrasta ponad 25°C (czasem dopuszcza się 30°C). Wyklucza się natomiast nanoszenie izolacji wodoszczelnej podczas deszczu i dużego nasłonecznienia. W zależności od rodzaju materiału można go nanosić jedynie na suche podłoże lub także na jeszcze wilgotne.

Żeby masa wyschła i zaczęła spełniać swoją funkcję jako hydroizolacja, trzeba ją chronić przed silnym słońcem i deszczem przez 12-24 godziny (w zależności od zaleceń producenta) od momentu naniesienia ostatniej warstwy. Nieodzownym elementem jest zastosowanie uzupełniających materiałów systemowych, np. taśm izolacyjnych. W przypadku stosowania folii w płynie część producentów zaleca, aby w pierwszą, niezwiązaną warstwę folii (w celu wzmocnienia) wtopić tkaninę z włókna szklanego o gramaturze 145 g (zakładka siatki powinna wynosić min. 5 cm).

Bardzo ważne, aby chronić naniesioną warstwę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Dodatkowo zarówno folie w płynie, jak też zaprawy wymagają precyzyjnego przestrzegania grubości aplikowanej warstwy. Aby materiał spełniał swoje własności wodoszczelne pojedyncza warstwa folii w płynie nie powinna być grubsza niż 1-1,5 mm, lub 2-5 mm w przypadku „szlamów”. Pierwszą warstwę należy zawsze nakładać za pomocą pędzla. Drugą warstwę aplikujemy po okresie zaleconym przez producenta. Warstwy należy nanosić krzyżowo.

Na połączeniu ściany z posadzką, na krawędziach i w miejscach dylatacji izolację należy wzmocnić taśmą uszczelniającą. Nigdy nie można też warstwy hydroizolacji eksploatować jako warstwy wierzchniej. Do mocowania płytek ceramicznych najlepiej użyć zapraw klejowych o wysokiej elastyczności (oznaczonych S1 lub S2), pochodzących z systemu przeznaczonego na tarasy i balkony przez określonego producenta.