Rodzaje ścian. Którą wybrać?

Istnieją trzy główne rodzaje ścian: jednowarstwowe, dwuwarstwowe i trójwarstwowe. Każdy z nich ma zalety i wady. W każdym przypadku należy zwrócić uwagę na współczynnik przenikania ciepła, czasochłonność, koszty i właściwości użytkowe, jakie oferuje dane rozwiązanie.

Ściany jednowarstwowe
Pod tym pojęciem należy rozumieć przegrodę zewnętrzną, składającą się tylko z jednej warstwy elementów murowych. Przy tym rozwiązaniu warstwa cegieł, bloczków czy pustaków pełni zarówno funkcję konstrukcyjną, jak i termoizolacyjną. Ten rodzaj ściany jest skierowany do niecierpliwych i oszczędnych. Wymaga on jednak odpowiedniego materiału: ciepłego i wytrzymałego. Najczęściej takie ściany buduje się z ceramiki poryzowanej (pustaki grubości 38-50 cm), betonu komórkowego (bloczki podstawowe grubości 36,5 lub 40 cm lub keramzytobetonu (bloczki grubości od 30 do 36,5 cm).
Muruje się je na cienkowarstwowe zaprawy klejowe (w przypadku elementów o dużej dokładności wymiarowej) lub ciepłochronne.

Oprócz łatwości i krótkiego czasu wznoszenia takiej przegrody wśród największych jej zalet wymienia się także: bogatą ofertę dostępnych materiałów oraz brak warstwy izolacyjnej.

Technologia ta nie jest pozbawiona wad. Zaliczają się do nich przeciętne właściwości użytkowe, wynikające z kompromisu pomiędzy potrzebą zapewnienia odpowiedniej ciepłochronności a wymaganą nośnością materiału ściennego. Ponadto budowanie takiej ściany wymaga zatrudnienia wykwalifikowanej ekipy – sama technologia nie jest trudna jednak wymaga doświadczenia we wznoszeniu ścian jednowarstwowych ponieważ łączenie bloczków na cienkie spoiny wymaga dużej precyzji. Przegrody jednowarstwowe wymagają szerszych fundamentów (co wiąże się z kosztami) niż ściany dwuwarstwowe.

Ściany dwuwarstwowe
Taki rodzaj przegrody zewnętrznej składa się z warstwy nośnej (wewnętrznej) i docieplenia (zewnętrznej). To popularne rozwiązanie łączączy zalety ściany jedno- i trójwarstwowej. Przegrody dwuwarstwowe można murować z każdego materiału, przy czym warstwa nośna musi mieć 15-30 cm. Grubość izolacji (12-20 cm) dyktuje współczynnik przenikania ciepła U, który nie może przekraczać 0,3 W/(m²K). W przeciwieństwie do ścian jednowarstwowych, dwuwarstwowe może wybudować większość ekip. Najpierw muruje się warstwę nośną, a potem – od strony zewnętrznej – mocuje się system ocieplenia. Ściany wykańcza się tynkiem lub okładziną.

Do największych zalet ścian dwuwarstwowych zalicza się prostotę wykonania, korzystny współczynnik przenikania ciepła U, jednolitą ciepłochronność na całej powierzchni przegrody, eliminację mostków termicznych oraz węższe, niż pod ścianę jednowarstwową, fundamenty.

Wśród wad ścian dwuwarstwowych wymienia się najczęściej czasochłonność, wyższe koszty i konieczność optymalnego doboru ocieplenia (warstwa termoizolacyjna nie może być zbyt gruba).

Ściany trójwarstwowe
W przypadku ścian trójwarstwowych głównym elementem jest warstwa nośna (wewnętrzna), wykonywana tak samo jak w ścianach dwuwarstwowych. Zewnętrzną warstwę (osłonową) stanowi mur (6-12 cm), z cienkich bloczków lub cegieł. Pomiędzy tymi dwiema warstwami układa się izolację termiczną, grubości 8-15 cm, wykonaną najczęściej ze styropianu lub wełny mineralnej.

Warstwę osłonową ściany trójwarstwowej można wykończyć tynkiem lub, gdy zbudujemy ją z cegieł klinkierowych albo cegieł silikatowych, pozostawić bez wykończenia.

Największymi zaletami ścian trójwarstwowych są: najcieńsza warstwa nośna (mniej niż 20 cm), nieograniczone możliwości wykończenia elewacji, wysokie właściwości użytkowe (termoizolacyjne i akustyczne), wysoka ognioodporność oraz zdrowy mikroklimat we wnętrzu budynku. Wśród wad tego rozwiązania wymienia się duży koszt budowy. Ze względu na skomplikowany charakter ściany trójwarstwowe powinna wykonywać sprawdzona i wyspecjalizowana ekipa.