„Regipsy” receptą na wykończenie każdego wnętrza

Oczekiwania inwestorów, decydujących się na budowę domu są obecnie zdecydowanie wyższe, aniżeli miało to miejsce jeszcze dziesięć lat temu. Dotyczą one nie tylko architektury, bryły budynku i elewacji, czy też wszelkiego rodzaju instalacji, i tak ważnego aspektu, jak niskie koszty eksploatacji w przyszłości, ale również w ogromnej mierze funkcjonalności wnętrz i ich estetyki.

Tradycyjne, ciężkie materiały budowlane nie zawsze mogą sprostać naszym wyobrażeniom o wnętrzach w wymarzonym domu. Z pomocą przychodzą lekkie materiały wykończeniowe, zwłaszcza konstrukcje z zastosowaniem różnego typu płyt, montowanych na stelażu z profili metalowych lub na konstrukcji drewnianej. Producenci oferują kilka typów materiałów i rodzajów płyt, których zastosowanie uwarunkowane jest miejscem zabudowy.

Płyty w systemach suchej zabudowy stosuje się głównie do:

- obudowy pionów instalacyjnych, najczęściej w łazienkach i kuchniach, gdzie istnieje potrzeba ukrycia części instalacji sanitarnych – tu stosuje się płyty ogniochronne, ponieważ istnieje ryzyko szybkiego rozprzestrzenienia się ognia poprzez piony instalacyjne na poszczególne kondygnacje;
konstrukcji sufitów podwieszanych;
- obudowy konstrukcji nośnych budynków (słupów, belek stalowych);
- jako okładziny ścienne (suchy tynk);
- budowy ścian działowych;
- zabudowy poddasza (ukrycie konstrukcji więźby dachowej oraz warstwy ocieplenia, najczęściej w postaci wełny mineralnej).

Cicho, estetycznie, fantazyjnie

Wszystkie płyty posiadają wiele zalet istotnych podczas wykańczania i aranżacji wnętrz. Są lekkie, ich montaż jest stosunkowo prosty, ale zabudowę najlepiej polecić autoryzowanym wykonawcom, przeszkolonym i doświadczonym w instalacji określonego systemu. Prawidłowo wykonane z nich konstrukcje charakteryzują się estetyką i wysoką izolacyjnością akustyczną. Wśród wybieranych materiałów zdecydowanie dominują płyty gipsowo-kartonowe.

Zobacz także: Jak urządzić dom z poddaszem? 

Nie brakuje też udoskonaleń i nowości. Do najświeższych należą płyty g-k twarde (konkurujące z płytami gipsowo-włóknowymi) i płyty akustyczne. Warto wspomnieć, że czołowi producenci płyt g-k proponują płyty do gięcia, które doskonale sprawdzą się w budowie ścianek w kształcie łuków. W sprzedaży dostępne są również płyty gipsowo-kartonowe impregnowane, najczęściej w kolorze zielonym, odznaczające się większą odpornością na działanie wilgoci, płyty ogniochronne o podwyższonych parametrach odporności ogniowej. Spotkać możemy też płyty łączące oba te walory: płyty ogniochronne impregnowane, polecane do zabudowy łazienek i kuchni na poddaszu. Płyty występują w standardowych wymiarach, najczęściej 2600 mm x 120 mm, ale producenci oferują też mniejsze rozmiary. 

Poddasze – bezpiecznie i estetycznie

Znaczną część współcześnie budowanych domów wieńczy spadzisty dach, a powierzchnię pod nim wykorzystuje się na sypialnie z łazienkami, albo oddzielne mieszkanie. Płyty g-k, g-w, c-w lub mfp sprawdzają się przy zabudowie skosów dachowych oraz ścianek kolankowych. Zbudowane z nich ściany działowe nie obciążają nadmiernie stropu. Z uwagi na zazwyczaj drewnianą, a więc łatwopalną konstrukcję dachu zaleca się stosowanie do zabudowy poddasza płyt o wysokiej odporności na ogień (płyty g-k tego typu mają na ogół kolor czerwony lub różowy), oraz ogniochronnych impregnowanych w łazienkach i kuchniach. Zdecydowanie zmniejszają one ryzyko rozprzestrzeniania się ognia na wypadek pożaru, a tym samym zwiększają bezpieczeństwo mieszkańców domu. Zastosowanie tego typu płyt na poddaszu może być też poważnym argumentem w rozmowie z agentem ubezpieczeniowym i korzystnie wpłynąć na obniżenie składki ubezpieczeniowej na dom.

Prawidłowy montaż to podstawa
Mimo że systemy suchej zabudowy z płyt są obecnie powszechnie stosowane, to jednak są przy wykańczaniu poddasza takie miejsca, na które warto zwrócić szczególną uwagę. Poprawność ich montażu wymaga od wykonawcy odpowiedniej wiedzy i umiejętności.

Pękanie (zarysowanie) obudowy na stykach płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych to bardzo często spotykany problem. Producenci systemów suchej zabudowy próbują go rozwiązać, proponując wypełnianie szczelin w miejscach przenikania się płaszczyzn obudowy masami akrylowymi lub maskowanie ich taśmami zbrojącymi (papierowymi, siateczkowymi lub flizelinowymi). Te sposoby pozwalają jednak tylko zatuszować pęknięcia. Przyczyny ich powstawania tkwią najczęściej w błędnym montażu konstrukcji nośnej oraz płyt obudowy.

By zminimalizować ryzyko pękania obudowy, wykonawcy często pozostawiają między płytami gipsowo-kartonowymi dużo większe szczeliny, niż jest to konieczne i zakrywają je taśmami. Na takim połączeniu wprawdzie nie muszą pojawiać się rysy, ale wykonana w ten sposób obudowa nie chroni dostatecznie przed działaniem ognia. Po około dwóch minutach jego działania – bardzo płytko wtopione i pokryte znikomą warstwą masy szpachlowej taśmy zakrywające styki płyt – odpadają. W wielu miejscach pod obudowę, przez zbyt duże szczeliny, dostaje się ogień, a jego gaszenie jest wyjątkowo trudne.

Rozmaite sposoby wykończenia powierzchni

Powierzchnie ścian i sufitów wykonanych z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych można malować bezpośrednio po zaszpachlowaniu spoin. Ciekawy i trwały efekt daje szpachlowanie całych powierzchni np. gotową masą szpachlową, oferowaną zwykle również przez producentów płyt. Inny sposób to położenie glazury lub tapety.