Prawidłowe ocieplanie więźby dachu skośnego

Izolacje więźby dachowej zaczynamy od pomiaru rozstawu pomiędzy krokwiami, co pozwoli określić szerokość potrzebnej izolacji. Płyty z wełny kamiennej docinamy z naddatkiem 1-2 cm. Pierwszą warstwę izolacji wciskamy między krokwie, do momentu ich styku z płytą wiatroizolacyjną lub folią paroprzepuszczalną.

Jeżeli płytę docięliśmy z odpowiednim naddatkiem, izolacja osadzi się trwale i nie wysunie się spomiędzy krokwi. Dzięki elastyczności materiału, podczas montażu niepotrzebne będą dodatkowe elementy podtrzymujące, takie jak sznurek czy żyłka.

Dodatkowe centymetry pomogą nie tylko w eliminacji mostków termicznych i zwiększeniu izolacyjności przegrody, ale też w zabezpieczeniu drewnianej konstrukcji ze wszystkich stron przed działaniem wilgoci. – Podczas układania pierwszej warstwy izolacji należy szczególnie uważać na narożniki i załamania dachu, a także połączenia ścian ze skosami połaciowymi. Izolację w ramach pierwszej warstwy łączymy w sposób ciągły z ociepleniem ścian oraz stropem nad poddaszem – radzi Adam Buszko, ekspert Paroc Polska. – Krokwie dachowe w żadnym punkcie nie mogą stykać się bezpośrednio z okładzinami. Dokładność montażu i szczelność na styku płyt stanowią tu kwestie kluczowe – dodaje ekspert Paroc.

Izolacja w dwóch warstwach

Ze względu na standardowe wysokości krokwi 15-16 cm oraz zalecane grubości dla izolacji w granicach 22-25 cm, najlepiej stosować izolacje dwuwarstwowe.

Drugą warstwę układamy w dystansie pomiędzy krokwiami, a płytą okładzinową. Miejsce na drugą warstwę uzyskamy, stosując lekkie ruszty (metalowe lub drewniane), gdzie profile montujemy prostopadle do krokwi.

Po zamontowaniu profili układamy drugą warstwę płyt horyzontalnie. Zarówno w charakterze pierwszej, jak i drugiej warstwy, wykorzystać można płyty z serii Paroc UNS 34 lub 37z. Dwie warstwy po 15 cm każda pozwalają uzyskać współczynnik przewodzenia ciepła przegrody na poziomie U=0,13 W/(m²K).

Przestrzeń pomiędzy izolacją, a pokryciem powinna mieć grubość od 3 do 6 cm. By zapewnić swobodny ruch powietrza poprzez przegrodę, wykonujemy zarówno wlot w okapie, jak i wylot w kalenicy dachu.

Paroizolacja też ważna

Wykonanie paroizolacji zaleca się bez względu na charakter pomieszczeń na poddaszu. Wykorzystać w tym celu można folię polietylenową, która charakteryzuje się niską przepuszczalnością dla pary wodnej oraz wysoką odpornością na działanie roztworów kwasów, zasad, soli i niskich temperatur. Paroizolacja może być układana na styk z izolacją z wełny.

Folię najlepiej przymocowywać taśmą obustronnie klejącą do profili metalowych bądź przy pomocy tackera przypiąć do profili drewnianych. Należy pamiętać o zachowaniu co najmniej 10 cm zakładzie na połączeniach folii.

Na koniec do rusztu przykręca się płyty gips-karton lub innego rodzaju okładziny wykończeniowe.