Jak projektować dach skośny?

Dachy skośne to bardzo newralgiczne elementy budynku, gdyż wymagają spełnienia całego szeregu wymagań projektowych. Przyjrzyjmy się kilku z nim, na początek – poprawnej wentylacji i odpowiednim warunkom higienicznym i zdrowotnym, a także właściwej izolacyjności cieplnej przegród oraz oszczędności energii.

Górna część budynku to miejsce, gdzie panuje nadciśnienie powietrza. Widać to szczególnie w warunkach dużej różnicy temperatur między zewnętrzną i wewnętrzną stroną dachu, dochodzącej w zimie do 40°C, a także przy dużych dobowych różnicach temperatur wiosną i jesienią. Aby uniknąć szkód wywołanych przepływem wilgoci, wewnętrzne powierzchnie dachu lub stropodachu skośnego, a zwłaszcza miejsca styku owych konstrukcji ze stropami i ścianami, należy szczelnie ze sobą łączyć i zabezpieczać przed kondensacją pary wodnej, która sprzyja rozwojowi grzybów i pleśni.

Zgodnie z normą PN-EN ISO 13788 (4), dla przegród zewnętrznych oraz węzłów konstrukcyjnych współczynnik temperaturowy fRsi powinien być mniejszy lub równy współczynnikowi krytycznemu fRsi. Wymaganą wartość krytyczną współczynnika temperaturowego fRsi w pomieszczeniach ogrzewanych do temperatury co najmniej 20°C w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej określa się według polskiej normy przy założeniu, że średnia miesięczna wartość wilgotności względnej powietrza wewnętrznego jest równa 50%. Dopuszcza się przy tym przyjmowanie wymaganej wartości tego współczynnika równej 0,72. W praktyce krytyczna wilgotność względna nie może przekraczać 80% – w ogólnym przypadku dachu izolowanego wełną kamienną ilość wykroplonej rosy nie powinna zatem przekraczać 0,5 kg/m².

Termoizolacja

Przez dachy skośne ucieka aż do 30% energii pochodzącej z systemów grzewczych. Zgodnie z aktualnymi Warunkami Technicznymi, dla budynków wymagania w zakresie izolacyjności termicznej dachów i stropodachów uważa się za spełnione, jeżeli współczynnik przenikania ciepła Umax ≤ 0,20 (W/m²K). Ze względu na progresywny charakter obowiązujących przepisów, już za pół roku dopuszczalna wartość spadnie do 0,18 (W/m²K), a docelowo w 2021 r. – do 0,15 (W/m²K).

Ze względu na rosnące wymagania energooszczędności niezbędne jest zastosowanie izolacji, która z jednej strony zapewni niską przewodnością cieplną, a z drugiej, odpowiednio zabezpieczy elementy więźby dachowej, gdzie tworzą się największe mostki termiczne. W tym celu najlepiej sprawdzają się sprężyste płyty z wełny kamiennej o niskiej gęstości oraz zaburzonej strukturze włókien. Taka izolacja łatwo wpasowuje się pomiędzy drewniane elementy konstrukcji i wypełnia puste przestrzenie skuteczniej, niż sztywne płyty piankowe.

Za optymalną, uzasadnioną ekonomicznie grubość izolacji dla poddasza przyjmuje się 30 cm w dwóch warstwach – podpowiada Adam Buszko, ekspert techniczny firmy Paroc – Wykorzystując płyty o niskiej przewodności cieplnej rzędu λ_D = 0,034 W/mK, tak jak w przypadku PAROC UNS 34, możemy zaoszczędzić na grubości izolacji – podsumowuje.