Elektryczne ogrzewanie podłogowe

Elektryczne ogrzewanie podłogowe zapewnia równomierny rozkład temperatury w pomieszczeniach i pozwala na dużą oszczędność przestrzeni, która jest pozbawiona tradycyjnych grzejników płytowych. Warto zastanowić się nad wyborem systemu grzewczego, chemii budowlanej i okładziny wierzchniej, które zapewnią optymalne zużycie energii elektrycznej.

Dobra chemia
Wszędzie tam, gdzie kładziemy płytki na posadzkach z zainstalowanym ogrzewaniem podłogowym, a także ścianach i podłogach w sąsiedztwie pieców, przewodów kominowych, czy na ścianach, w których dość płytko przeprowadzone są rury z ciepłą wodą musimy zastosować specjalny klej.

Elektryczne ogrzewanie podłogowe to po prostu maty grzewcze lub kable grzewcze ułożone na warstwie termoizolacyjnej, a następnie zalane wylewką cementową. Można również maty grzewcze montować na równym podłożu za pomocą kleju do powierzchni podgrzewanych. Warstwa takiego ogrzewania jest stosunkowo cienka, dlatego ten rodzaj ogrzewania można zamontować w istniejących już pomieszczeniach. Warunkiem jest bardzo równe podłoże i odpowiednia termoregulacja. Temperatura podłogi nie powinna przekraczać w pomieszczeniach mieszkalnych i biurowych 29^oC, w kuchniach i łazienkach 33^oC, 27^oC w pomieszczeniach roboczych, gdzie praca odbywa się na stojąco.

Przewody z elektrycznego lub wodnego ogrzewania podłogowego muszą być odpowiednio zatopione w podkładzie podłogowym, którego min. grubość powinna wynosić 45 mm (wymiar ten oczywiście powiększamy o zewnętrzną średnicę przewodów grzewczych). Ważne jest również, aby wykonać odpowiednie dylatacje oddzielające od ścian i innych pionowych elementów konstrukcyjnych w celu skompensowania rozszerzalności termicznej podkładu podłogowego. Dopuszczalna temperatura, która może występować w strefie elementów grzewczych to 60^oC dla podkładów cementowych i anhydrytowych lub gipsowych.

Ściśliwość warstwy izolacji termicznej w przypadku układania podkładu na elementach ogrzewania podłogowego, nie może być większa niż 5 mm. W przypadku elektrycznego ogrzewania podłogowego warstwa izolacyjna położona najbliżej elementów grzewczych powinna być również odporna na krótkotrwałe działanie temperatury do 90^oC.

Ze względu na swoje właściwości doskonałego przewodzenia ciepła bardzo często jako ostateczną warstwę wykończeniową w systemach ogrzewania podłogowego stosowane są płytki kamienne, kamień naturalny, gresy porcelanowe oraz inne wyroby kamienne. W tym przypadku oprócz odporności na rozszerzalność temperaturową zaprawa klejąca musi również posiadać odpowiednią przyczepności do tego typu materiału. Najlepiej gdy zaprawa klejąca do okładzin kamiennych będzie na bazie białego cementu.

Miejsca z zainstalowanym ogrzewaniem podłogowym, zwłaszcza w kuchni i łazience, narażone są nie tylko na wilgoć, ale i znaczne zmiany temperatury. Płytka glazury lub terakoty nagrzewa się wtedy nierównomiernie. Temperatura części zewnętrznej płytek różni się od temperatury podłoża. Zgodnie ze zjawiskiem rozszerzalności temperaturowej zaprawa klejąca, która nie będzie wystarczająco elastyczna i odporna na podgrzewanie – po prostu popęka i będzie się wykruszać.

Piękne wykończenie
Wybierając okładzinę wierzchnią należy kierować się nie tylko estetyką, ale również parametrami przewodności cieplnej. Do materiałów dobrze przewodzących ciepło należą płytki ceramiczne i kamienne. Decydując się na panele laminowane czy drewniany parkiet trzeba skonsultować się z producentem lub wykonawcą i uzgodnić, czy dany materiał można zamontować na posadzce z elektrycznym ogrzewaniem podłogowym.