Wodne ogrzewanie podłogowe. Czy się sprawdzi w domu?

Do elementów, z których składa się instalacja wodnego ogrzewania podłogowego należą: źródło ciepła wraz z armaturą kontrolno-zabezpieczającą, pompa obiegowa, sieć przewodów z armaturą, osprzętem i rozdzielaczami wężownic grzewczych, wężownice grzewcze grzejników podłogowych, urządzenia i armatura regulacyjno-sterownicza.

Poza samą instalacją, grzejnik podłogowy zbudowany jest z: izolacji cieplnej, izolacji przeciwwilgociowej, jastrychu (suchego lub mokrego) oraz okładziny podłogowej. W związku z tak złożoną konstrukcją warto zlecić zaprojektowanie i montaż wyspecjalizowanej ekipie.

Zasadniczą kwestią jest konieczność uwzględnienia sposobu ogrzewania już na etapie projektu budynku wraz ze szczegółowym ustaleniem konstrukcji grzejnika podłogowego. Na tym etapie pojawia się najwięcej błędów, z których najpoważniejszym jest rezygnacja z projektu ogrzewania podłogowego wykonanego przez uprawnionego projektanta.

Aby zaoszczędzić kilkaset złotych za wykonanie projektu, inwestorzy zlecają wykonanie takiej instalacji firmie wykonawczej, składając na ich barki właściwy dobór wszystkich elementów tego ogrzewania. Wodne ogrzewanie podłogowe jest o wiele bardziej skomplikowaną instalacją niż klasyczne ogrzewanie grzejnikowe.

Jego właściwe zaprojektowanie i wykonanie wymaga od projektanta i wykonawcy dużej wiedzy i odpowiednich umiejętności.

Istotny projekt

Na etapie projektowania i doboru urządzeń ogrzewania podłogowego najistotniejsze są następujące czynności:

• -obliczenie zapotrzebowania na ciepło dla pomieszczeń ogrzewanych podłogowo zgodnie z obowiązującą Polską Normą PN-EN 50379 – istotne jest dokładne obliczenie ciepła, jakie ma dostarczyć ogrzewanie podłogowe, ponieważ jego nadmiar sprawi, że będziemy źle się czuli w przegrzanych pomieszczeniach lub marzli w niedogrzanych;
• -ustalenie dostępnych wielkości warstw podłogowych, które należy przeznaczyć do budowy grzejnika podłogowego –trzeba pamiętać, że nie wszędzie będzie możliwa budowa ogrzewania podłogowego z uwagi na brak miejsca w posadzce;
•  -określenie materiału, z jakiego będą wykonane pokrycia posadzek – materiały te mają skrajnie różne właściwości oddawania ciepła do otoczenia;
• -określenie orientacyjnych powierzchni zakrytych przez meble, aby określić rzeczywistą powierzchnię oddawania ciepła do pomieszczenia i ustalenia czy ogrzewanie podłogowe jest w stanie pokryć zapotrzebowanie na ciepło;
• -obliczenie temperatury posadzki w każdym pomieszczeniu – względy zdrowotne;
• -dobór właściwej automatyki sterującej – ogrzewanie to bez właściwego systemu automatyki zamiast komfortu użytkowania spowoduje, że będziemy czuli się zmęczeni, rozdrażnieni lub wystąpią objawy puchnięcia nóg.

Czytaj także: 5 powodów, dla których warto mieć w domu zmywarkę

Do obliczeń należy używać programów komputerowych – dobór rozdzielaczy, mieszaczy, średnic przewodów doprowadzających wodę do rozdzielaczy pętli grzewczych, rozstawu rur w pomieszczeniach, określenie przepływów, dobór oraz ustalenie temperatur maksymalnych na powierzchni posadzki tak, aby temperatura ta była optymalna dla zdrowia człowieka (28-29ºC).

Temperatura posadzki grzejnej decyduje o komforcie odczuwania tego ogrzewania oraz o jego walorach zdrowotnych. Bez dokładnych obliczeń nie można tych parametrów dokładnie określić, a określanie wydajności cieplnej poszczególnych pól grzewczych na oko (bez obliczenia zapotrzebowania ciepła) jest nieporozumieniem.

Po zainstalowaniu przewodów grzewczych, wylaniu jastrychu i położeniu okładziny nie ma możliwości późniejszych zmian powierzchni grzejnej. Stąd na etapie projektu wymagany jest precyzyjny dobór powierzchni grzejników podłogowych oraz wybór rodzaju materiału posadzkowego. Materiałami, które najlepiej przewodzą ciepło są kamień i wszelkie okładziny ceramiczne.

Na ogrzewaniu podłogowym można też zamocować panele laminowane, podłogi warstwowe oraz parkiet drewniany – z tym, że trzeba zawsze kierować się  zaleceniami producenta materiału, który określa, czy dany typ materiałów może być zamontowany na wodnym ogrzewaniu podłogowym.

Możliwości montażu ogrzewania wodnego

Typy rozwiązań konstrukcyjnych grzejników podłogowych określone są normą DIN EN 1264. W wodnym ogrzewaniu podłogowym można wyróżnić dwa sposoby montażu. Pierwszy – metodą „mokrą”, gdzie rury umieszczone są w tworzącej płytę grzejną wylewce jastrychowej (cementowej lub anhydrytowej).

Drugi zaś metodą „suchą” – rury grzewcze, zamocowane na izolacji cieplnej, przykryte są płytami ze specjalnego suchego jastrychu. Wybór metody układania zależy od konstrukcji budynku, materiałów, z jakich zbudowane są stropy i wykładziny podłogowe a także od przeznaczenia pomieszczeń i warunków zabudowy.

Podczas montażu metodą „mokrą”, szczególną wagę należy przyłożyć do wyboru i wykonania jastrychu (cementowego lub anhydrytowego). Wylewka na ogrzewanie podłogowe powinna charakteryzować się dużą wytrzymałością na ściskanie (min. 20 MPa).

Bardzo ważna jest również jej grubość nad instalacją grzejną, która powinna wynosić min. 35-45 mm, w zależności od rodzaju wylewki. Bezwzględnie należy też przed aplikacją jastrychu wypróbować położoną instalację grzewczą.

Trzeba uwzględnić też fakt, że to rozwiązanie wiąże się ze stosunkowo długim okresem sezonowania wylewki, gdzie czas wiązania jastrychu anhydrytowego wynosi minimum 7 dni, jastrychu cementowego co najmniej 21 dni.

Z kolei podczas montażu wężownic grzejnych w warstwie izolacji termicznej (metoda „sucha”) należy skupić się na doborze rur grzewczych kompatybilnych z płytami izolacji termicznej TBS – tak aby precyzyjnie umieścić rury grzewcze w specjalnie przygotowanych rowkach płyty (najlepiej zdecydować się na zastosowanie systemu płyt TBS i rur jednego producenta).

Płyty systemowe izolacji termicznej umożliwiają montaż wężownic w układzie meandrowym lub ślimakowym. Często, w celu poprawy przewodności cieplnej, rury wężownic grzewczych układane są w lamelach wykonanych z ocynkowanej blachy stalowej, dostosowanych kształtem do formy rowków płyt izolacyjnych.

Podczas dalszych prac zabudowane przewody grzejne przykrywane są warstwą folii PE pełniącej funkcję izolacji przeciwwilgociowej, a następnie układa się na nich płyty jastrychowe. Główną zaletą systemu „suchego” jest szybki montaż kompletnej podłogi i możliwość natychmiastowego jej użytkowania oraz nieznaczny ciężar i mniejsza wysokość warstwy grzewczej.