Ocieplamy piwnicę

Rosnące koszty ogrzewania i zaostrzające się przepisy prawne powodują, że coraz więcej osób decyduje się na termomodernizację domu. Właściciele budynków z piwnicą często zastanawiają się, jaka metoda jej ocieplenia będzie lepsza – od zewnątrz czy od wewnątrz. Każda z nich ma swoje wady i zalety, które warto rozważyć przed rozpoczęciem prac.

Jeszcze do niedawna ocieplania piwnicy nie uważano za obowiązkowy zabieg, jeśli była ona nieogrzewana. Nadal często stosuje się tylko termoizolację jej stropu, co ma zapobiec ubytkom ciepła z ogrzewanych pomieszczeń mieszkalnych do zimnej strefy zagłębionej w gruncie. Rośnie jednak świadomość, że taki zabieg nie jest skuteczny, gdyż ciepło może nadal migrować przez ściany w kierunku pionowym do gruntu.

Najskuteczniejszym rozwiązaniem jest więc zachowanie ciągłości ocieplenia zewnętrznego od fundamentów po dach, co pozwoli stworzyć barierę dla ucieczki ciepła na całej powierzchni przegród pionowych. Wiele osób rozpatruje także izolację ścian piwnicy od wewnątrz, jednak wymaga to spełnienia dodatkowych warunków, których zbagatelizowanie może doprowadzić do poważniejszego problemu z wilgocią i pleśnią.

Ocieplanie od wewnątrz – łatwe, ale czy skuteczne?

To pytanie zadaje sobie każdy właściciel niezaizolowanej piwnicy, który planuje zaadaptowanie jej na ogrzewaną przestrzeń użytkową. Ocieplenie pomieszczenia od wewnątrz np. z użyciem zwykłego styropianu EPS jest szybsze i tańsze niż odkopywanie ścian fundamentowych i zabezpieczanie ich specjalnymi płytami hydrofobowymi. Przemawia za nim także przekonanie o dużej łatwości wykonania, gdyż można to zrobić samodzielnie.

Warto jednak pamiętać, że jeśli wieniec znajdujący się między zagłębioną w gruncie piwnicą a parterem jest nieocieplony od zewnątrz, w tym miejscu powstanie konstrukcyjny mostek termiczny. Spowoduje to odprowadzanie ciepła przez ten element i jego wychładzanie, co w dalszej konsekwencji może skutkować wykraplaniem się wilgoci na powierzchni ścian piwnicy lub pomieszczeń mieszkalnych tuż nad nią. Dlatego w takich przypadkach zaleca się, by termoizolacja zewnętrzna była przedłużona o 50 cm do poziomu poniżej wieńca stropowego piwnicy. Jeśli istniejąca warstwa termoizolacji ścian parteru nie spełnia tego warunku, konieczne może się okazać jej zerwanie i ułożenie od nowa.

Czytaj także: Izolacja akustyczna w stropach. 

Kolejnym warunkiem stosowania metody ocieplenia od wewnątrz jest sucha powierzchnia ścian piwnicy. Jeśli są zawilgocone, należy je najpierw osuszyć, gdyż zamknięcie wilgoci pod płytami doprowadzi do rozwoju grzyba. Warto jednak wziąć również pod uwagę, że zawilgocenie pomieszczenia może sygnalizować poważniejszy problem z hydroizolacją fundamentu. Konieczne wtedy będzie odkopanie go i jej odtworzenie, co może być też idealną okazją do stworzenia zewnętrznej warstwy termoizolacji.

Zewnętrzna izolacja obwodowa – kompleksowe rozwiązanie

Zastosowanie zewnętrznej termoizolacji ścian to najpewniejszy sposób ocieplania piwnicy, gdyż pozwala to zupełnie wyeliminować ryzyko powstawania mostków termicznych. Stanowi ona wtedy przedłużenie warstwy ocieplenia elewacji, przy czym powinna łączyć się z nią na wysokości 30 – 50 cm nad poziomem gruntu. Do wykonania ocieplenia ścian piwnicy i cokołu można zastosować styropian XPS lub najlepiej przeznaczone do tego celu specjalne płyty EPS, które posiadają właściwości hydrofobowe i zwiększoną odporność mechaniczną.

Aplikowany bezpośrednio na warstwę hydroizolacji wykonanej np. z masy bitumicznej styropian nie tylko zapobiega stratom ciepła, lecz także chroni izolację przeciwwilgociową przed uszkodzeniami mechanicznymi. Jeśli natomiast występuje konieczność zastosowania ciężkiej izolacji przeciwwodnej i dodatkowego drenażu, można wybrać specjalne rowkowane płyty, które umożliwią odpływ wody gruntowej do kolektora. Taką funkcję pełnią np. płyty Knauf Therm Expert Hydro EPS 100 λ 31 o specjalnej, zamkniętokomórkowej strukturze uzyskanej w procesie formowania ciśnieniowego. 

Źródło: Knauf Therm,