Obrzegowania i dylatacje podczas wykonania tarasu

Brak szczelin dylatacyjnych umożliwiających kompensację odkształceń termicznych powoduje powstawanie naprężeń i poważnych uszkodzeń warstwy wierzchniej lub podkładu.

W przypadku tarasów układanych „na sucho” dylatacja nie jest konieczna, ponieważ taras jest konstrukcją „elastyczną”. Obciążenie tarasu zmniejszamy poprzez zastosowanie podsypki cementowo-piaskowej. Na wykończenie możemy zastosować palisady, obrzeża lub cegły, dzięki czemu ciężar tarasu rozłożony zostanie na poszczególne elementy konstrukcyjne, a nie na unieruchomioną bryłę domu – tłumaczy Małgorzata Gral, architekt krajobrazu w firmie Jadar.

Proces układania

Montaż płyt tarasowych można rozpocząć tylko i wyłącznie na dobrze przygotowanym podłożu. Podczas układania materiału, ewentualne różnice wysokości koryguje się za pomocą gumowego młotka. Płyt nie wolno dociskać za pomocą zagęszczarki lub wibratora mechanicznego, ze względu na ryzyko ich pęknięcia i uszkodzenia.

Poszczególne elementy układamy zachowując pomiędzy nimi ważne odstępy, które następnie wypełniamy fugą żywiczną. Spoiny możemy również wypełnić piaskiem lub drobnym grysem 1–3 mm, który rozsypujemy na nawierzchni i rozprowadzamy za pomocą szczotki – podpowiada Jarosław Kwaśniak, szef Rozwoju Rynku i Promocji Produktów, Bruk-Bet.

W zależności od rodzaju płyt i ich chłonności, przed spoinowaniem może być konieczne przeprowadzenie impregnacji płyt, którą wykonuje się metodą natrysku bezciśnieniowego lub za pomocą pędzla.

Impregnacja nawierzchni ogranicza podatność na zabrudzenia oraz zwiększa odporność na działanie czynników atmosferycznych, co na długo pozwoli cieszyć się estetycznym wyglądem tarasu i ułatwi jego przyszłe czyszczenie.

Zalety i przebieg wykonania tarasu.