×
Subskrybuj newsletter
dobrzemieszkaj.pl
Zamów newsletter z najciekawszymi i najlepszymi tekstami portalu.
Podaj poprawny adres e-mail
  • Musisz zaznaczyć to pole
Kleje do zadań specjalnych sprawdzą się nie tylko w łazience

Kleje do zadań specjalnych sprawdzą się nie tylko w łazience

Autor: Radosław Zieniewicz
Dodano: 30 sie 2017 09:29

Funkcjonalność okładziny ceramicznej zależy bezpośrednio nie tylko od jakości zastosowanych płytek ceramicznych i kompetencji układającego je glazurnika. Niemały wpływ na końcowy efekt właściwy dobór kleju do okładzin ceramicznych.

Wybór właściwego kleju ma szczególne znaczenie przy montażu okładzin ceramicznych na podłożach tzw. trudnych (takich jak np. stara glazura), albo też nietypowych – podlegających dużym obciążeniom (we wnętrzach o dużym ruchu) czy niszczącemu działaniu wody (jak łazienka czy baseny). Nie bez znaczenia przy doborze właściwego kleju jest również rozmiar układanej okładziny ceramicznej. Prawidłowy dobór kleju bywa więc sztuką, której tajniki warto poznać. Złe decyzje na tym polu mogą bowiem skutkować np. odspajaniem się płytek.

Rynkowy urodzaj

Oferta klejów do płytek dostępna na rynku jest naprawdę obfita. Każdy z producentów chemii budowlanej proponuje przynajmniej kilka wariantów produktów tego typu. Czasem więc wydawać by się mogło, że to bogactwo wyboru zamiast ułatwiać, może utrudniać wykonawcy pracę. Jednak wyselekcjonowanie odpowiedniego kleju, dostosowanego do specyfiki danej realizacji, nie jest tak trudnym zadaniem, na jakie z pozoru może wyglądać.

Generalnie kleje do płytek ceramicznych można podzielić na trzy główne rodzaje. Wśród nich są wodoszczelne kleje na bazie żywic reakcyjnych – oznaczane symbolem „R”. Są przeznaczone do zastosowania na powierzchniach metalowych i poliestrowych, wykładzinach PVC oraz na starych płytkach ceramicznych. W składzie tego typu klejów znajdują się syntetyczne żywice, mineralne wypełniacze i dodatki organiczne. Kolejny rodzaj to gotowe do użycia kleje dyspersyjne (czyli takie, które stanowią płynną mieszankę składników) – oznaczone literą „D”. One również są przeznaczone do zastosowania na powierzchniach pokrytych już glazurą, a także na płytach drewnopochodnych oraz g-k.

Najpopularniejsze i najczęściej wykorzystywane są jednak kleje oznaczone literą „C”. Są to klejowe zaprawy cementowe, które przed użyciem miesza się z wodą. Ich głównym składnikiem jest spoiwo cementowe oraz kruszywo, które wspólnie stanowią o 90% masy zaprawy.

O szczególnych właściwościach klejowych zapraw cementowych decydują pozostałe składniki – metyloceluloza, proszek dyspersyjny, włókna, dodatki hydrofobowe oraz przyspieszacze wiązania i twardnienia. Dobór tych dodatków i ich odpowiedniej ilości ma wpływ na np. wydłużony czas otwarty pracy zapraw klejowych, ich wysoką elastyczność czy zdolność do szybkiego twardnienia. 

Do zadań specjalnych

Aby wskazać te dodatkowe, szczególne właściwości i specjalną przydatność, oprócz trzech wyżej wymienionych podstawowych rodzajów klejów do płytek, producenci wyróżniają również klasy klejów. Podstawowym parametrem określanym przez klasy jest przyczepność czyli siła klejenia.

I tak zaprawy klejowe oznaczone dodatkowo cyfrą 1 (czyli oznakowane symbolem C1) będą wykazywały przyczepność standardową, która wynosi co najmniej 0,5 N/mm2.

Natomiast wyższą przyczepność, wynoszącą co najmniej 1 N/mm2, będą miały zaprawy klejowe oznakowane cyfrą 2 ( czyli C2). Typ kleju C1 sprawdzi się na standardowych podłożach budowlanych, czyli tynkach i wylewkach.

Natomiast drugi typ – C2 – znajdzie zastosowanie na podłożach trudniejszych, np. płytach OSB, starych okładzinach ceramicznych i innych podłożach o mniejszej nasiąkliwości lub pokrytymi warstwami starych klejów.

Oprócz przyczepności, innym ważnym parametrem zaprawy klejowej jest odkształcalność –  podatność utwardzonego kleju na deformację pod wpływem działania naprężeń między płytką ceramiczną a powierzchnią układania, bez uszkodzenia powierzchni zainstalowania, czyli jednym słowem elastyczność kleju.

Producenci stopień odkształcalności oznaczają za pomocą symboli „S1” lub „S2”. Pierwszy z nich odnosi się do zapraw klejowych o standardowej odkształcalności, mieszczącej się w przedziale: 2,5–5 mm, drugi określa kleje szczególnie podatne na deformację, o wysokiej odkształcalności – od 5 mm wzwyż.

Kleje te zdadzą egzamin na podłożach narażonych na niekorzystne czynniki termiczne czy mechaniczne. Można ich używać do mocowania okładzin na balkonach, tarasach, elewacjach, kominkach, ogrzewaniu podłogowym i ściennym, czy też stropach drewnianych, płytach g-k, elastycznych hydroizolacjach z folii.

Inne ważne parametry zapraw klejowych to: szybkość wiązania – kleje szybkowiążące oznaczone są literą „F”,  zmniejszony spływ (istotny przy klejeniu płytek na ścianie) sygnowany literą „T” oraz wydłużony czas otwarty, oznaczony literą „E”, umożliwiający korygowanie położonych płytek. 

Montaż podłogi. Podpowiadamy jak skrócić czas realizacji takiej inwestycji.

Komentarze

Zaloguj się